Vandaag namen we in de Sinte-Martinuskerk afscheid van meester Stef.
Het werd een rustige viering met vele warme, sterke en ontroerende teksten alsook muziek waarbij we op een waardige manier afscheid namen van deze 'één uit de duizend' meester.
Langs deze weg wil ik mijn kampioenen en hun ouders 'vanuit het putteke van mijn hart' bedanken voor jullie stille aanwezigheid!
Wat was ik fier!
Tof dat Flor, de klaspop van meester Stef, ook zijn weg vond naar de kerk.
Ook de mooie getuigenissen en de aanwezigheid van zovele (ex-) collega's en mensen
die betrokken zijn bij onze school deden juf Kim, Fien, alle familie van Stef en mij zo'n deugd.
Rust zacht ... mee-ster Stef!
meester Bruno
Hierbij een paar mooie getuigenissen van collega's:
Lieve Stef,
Wat heb je ons doen schrikken dinsdagmorgen…
We durfden of konden het niet geloven.
En als ik morgen wakker wordt … zal alles misschien anders zijn.
Je bent op het laatst een moeilijke en ongeplaveide weg moeten gaan.
We zagen je lijden maar konden je niet voldoende helpen, hoe graag we dit ook wilden.
In onze gedachte én die van de kinderen blijf je die ongelooflijke super toffe meester voor altijd!
Dankjewel om al wat we met jou mochten beleven, zoveel goeie herinneringen:
mogen meegenieten van al je ongelooflijke talenten,
het waren er zovéél
We hebben zoveel plezier beleef.
Velen onder ons denken aan ‘The Old Times', Theater Snuffel, bosklassen met de Jef, de Wim, Bruno en de Mark. De verschillende tonelen met het leerkrachtenteam en al die andere creatieve initiatieven die we samen mochten beleven ...
En af en toe van 't podium vallen.
We hebben veel van je geleerd,
behalve hoe we je nu moeten missen.
We dragen het in ons hart en zullen het nooit vergeten…
Eindelijk heb je rust gevonden wat heb je het mooi in beeld gebracht.
Jouw laatste tocht.
Nu kan je gaan schitteren voor ons en voor altijd in onze gedachten blijven.
Liefs,
juf Annemie
Lieve Stef,
Jouw muziek is gestopt.
Je gitaar staat aan de kant.
We zijn allemaal geschrokken.
Je plotse dood heeft onze
gevoelige snaar geraakt.
“ We zijn onze meester kwijt”.
Een meester uit de duizend. Gedreven en gepassioneerd door
zijn vak.
Een meester die de kinderen wist te beroeren met zijn
enthousiaste
verhalen.
Grappige cartoons of creatieve ideeën, je toverde ze als
geen ander uit je hoed.
Zelfs op de planken durfde jij het beste van jezelf te
geven.
Als collega altijd ‘in’ voor een grapje of stevige quote,
humor tussendoor als prima relativeringsmiddel.
Kritisch en betrokken bij al wat in en om de school leefde.
Een goedlachse buurman die graag een babbeltje kwam doen.
Hadden we inspiratie nodig voor onze kerstmenu, dan kwam jij
op de proppen met een hele receptenmap , gekruid door al je aantekeningen.
Kok, tekenaar, animator, muzikant, leraar, helpende hand, ….
Je was van vele
markten thuis.
Vandaag willen we je bedanken omdat we mee mochten schrijven
aan jouw melodie.
Vandaag alleen maar
positieve noten …
ook al is het feit dat je er niet meer bent, een harde noot
om te kraken.
Een lange rust staat nu op jouw partituur. Maar jouw muziek …
die zal blijven klinken.
We zullen je missen, Stef!
juf Sonia
.jpg)
